Hoog in de lucht

We vliegen met Southwest en door Mike zijn trombosebeen mogen we als een van de eersten aan boord. Het is op deze vlucht namelijk zo dat je op basis van een nummer op je instapkaart eerder of later in mag stappen. We hadden al voor early bird gekozen, maar doordat ik nog even ging navragen of hij op deze manier wel genoeg beenruimte zou krijgen gaf de aardige mvr ons een disability card, waardoor we als een van de eersten aan boord konden. Dat was maar goed ook, want er was nog maar een zo'n plek over. Ik ben toen achter Mike gaan zitten, minder gezellig maar wel allebei aan het raam. En dat is mooi, want heel vaak hebben we vrij zicht op grond ver beneden ons. Ik schrijf tegenwoordige tijd, want ik schrijf dit stukje in het vliegtuig. Geen idee waar we allemaal overheen vliegen, maar het is heel mooi, ik heb er wat foto's van gemaakt. Net zag ik nog een vliegtuig onder ons vliegen en zelfs een op ongeveer dezelfde hoogte die erg hard de andere kant op vloog. Geen idee wat voor een dat er was, misschien wel een straaljager.