Grand Canyon

Vanmorgen al vroeg vertrokken, omdat we flink wat km's voor de boeg hadden. Maar eerst ontbijten. Deze keer was er brood om te toasten en wat jam en roerei en dat alles op van die foam bordjes met plastic bestek, maar hé ons hoor je niet mopperen. Het is ongelooflijk hoeveel km's je hier kunt afleggen zonder ook maar iemand tegen te komen, hele uitgestrekte vlaktes met dan ineens ergens toch een huis of caravan. Wanneer je wel een auto tegen komt rijd die doorgaans te hard en dat is iets wat we ons niet zo herinneren, 15jr geleden hield iedereen zich aan de maximum snelheid, nu dus velen niet. Wij rijden slechts een paar miles boven de toegestane snelheid, want je weet maar nooit voor hetzelfde geld staat er toch ineens op een verlate plek een state trooper te controleren, en wij hebben tenslotte geen enkele haast.
Na anderhalf uur gereden te hebben bereiken we het nationale Grand Canyon park, we zij hier ooit wel eerder geweest, maar hebben het toen van een andere kant benaderd. Het eerste uitkijkpunt is bij een uitkijk toren waarin je indianen tekeningen op de muur ziet en waarop je een prachtig uitzicht hebt over een groot deel van de Canyon. Het maakt ook deze keer zeker weer indruk op ons, wat is het groot en wat mooi. Er blijkt in de tussentijd een visitors center bijgebouwd te zijn, maar op weg daar heen stoppen we eerst nog een paar keer bij een uitzichtpunt. In het visitors center zien we een korte film op een rond scherm over het ontstaan en ontdekken van de Canyon. Na dit alles rijden we dezelfde kant het park weer uit richting Monument Valley, we stoppen onderweg nog bij een trading post waar de indianen allerlei sieraden en aardewerk verkopen. Aangezien ik niet zo'n groot sieraden mens ben hebben we niets gekocht, ik wilde wel een armbandje, maar dat wat ik in mijn hoofd heb verkochten ze niet. We hadden nog een helicoptervlucht boven de Canyon willen doen, maar het waait zeer stevig, gisteren werd er al op de tv voor gewaarschuwd, dus helaas dat ging hier niet door.
Nu is het weer tijd om nog wat miles te maken, tot Denver hebben we er nog zo'n 850 te gaan, vanaf daar vliegen we dinsdag naar New York dus we hebben de tijd. Onderweg merken we goed dat het flink waait regelmatig zien we dust devils ontstaan, dat zijn dus van die wervelwinden van zand, je ziet ze over de vlakte scheren. We besluiten te stoppen in Kayenta dat is een beetje aan het begin van de Monument Valley en aangezien het inmiddels kwart over zes is(we zijn weer een uur in de tijd vooruit geschoven) is dat een mooi moment voor een motel. Deze keer de Hampton Inn en aangeIen dit een wat duurder hotel is eten we bij MacDonalds. Dit principe hanteerden we zoveel jaar geleden al en werkt nog steeds. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat er niet veel anders in de buurt zit, hahahaha. Het hotel ligt bijna naast de Mac dus lopen we er naar toe. Als we terug lopen is de wind alweer in sterkte toegenomen, precies zoals ze op de tv al voorspelden.
Hopen op een rustige nacht, want een of andere mafkees belt mij al een paar nachten op met een onbekend nr en dan zijn we dus weer klaar wakker. Geen idee wie het is, een keer heb ik opgenomen, maar er werd niets gezegd. Hierdoor zet ik het geluid van mijn telefoon 's nachts uit, maar gisteren dus vergeten.