Een dag met uitdagingen

Na een ontbijt bij de open haard zijn we weer op pad gegaan. Helaas regende het, maar dat was voorspeld. We zaten niet zo heel ver van de Monument Valley vandaan, dus de eerste foto's die we er van namen waren helaas wat donker en met regendruppels er op. Al snel kwamen we bij het park en ondanks de regen gingen we er natuurlijk wel in, eerst maar eens kijken in het bezoekers centrum, aldaar een goed beeld gekregen van de huidige indianen populatie. We zitten namelijk midden in de Mojave desert. Ondertussen was de zon gaan schijnen, dus konden we helderdere foto's maken. Er is in het park een off road stuk die je met de auto kunt rijden om zo de grote rotsen(monuments) beter te kunnen zien. Nou dat was gelijk uitdaging nr één, want de weg was al behoorlijk hobbel den bobbel en met veel bochten, kuilen en heuvels, maar door de regen was de ondergrond natuurlijk ook zachter geworden. Maar Mike heeft het prima gedaan, al zat ik wel flink te 'piepen' af en toe. Doordat het weer begon te regenen hebben we niet het hele traject gereden, maar toch wel een kwartier heen en een kwartier terug.
Hoogste tijd om weer verder te gaan, het overgrote deel rijden we nog door woestijngebied met de nodige kleine zandstormen.
Uiteraard moet er af en toe ook gegeten worden dus als we uiteindelijk weer wat bewoond gebied (Cortez)naderen kijken we er naar uit. Veel is er niet, maar wel een casino met restaurant! Na een heerlijke sandwich wil Mike weer verder, maar natuurlijk niet eerder dan dat ik een gokje gewaagd heb in het casino. Ik begin met $10 en dat minderd snel, maar na een paar keer bonus heb ik weer $10 dus mooi moment om te stoppen.
We willen vandaag tot Gunnison zien te komen, maar zover komen we niet. Het weer wordt slechter en het begint zelfs te sneeuwen. Ik zie langs de weg borden staan dat je op twee bergpassen( ik ben de naam kwijt) sneeuwkettingen bij je moet hebben. Ik schenk er niet veel aandacht aan, ik denk eigenlijk dat het niet op ons pad ligt en dat er nog wel een afslag komt.Ook gaan we zometeen weer van stuur wisselen, Mike gaat over een minuut of tien verder rijden, dus deze P kan ik nog wel even voorbij laten gaan. Foutje, uitdaging nr twee; we moeten dus gewoon de pas over en de weg is ronduit slecht, gelukkig rijd er twee auto's voor ons een sneeuwschuiver dus de weg is enigszins schoon. Ik rijd heel rustig, maar 'zweet peentjes' eens zal het toch wel over zijn, maar er lijkt geen eind aan te komen. Op een gegeven moment stopt de sneeuwschuiver ook dus moeten we alleen verder. Gelukkig zie ik op een gegeven moment een kans om even aan de kant te gaan, zodat Mike verder kan rijden. De weg wordt er niet beter op en de temperatuur ook niet wat betekend dat de ruitenwissers bevriezen en het zicht slechter wordt. Gelukkig kunnen we af en toe even stoppen om ze schoon te kloppen. Helemaal stoppen is geen optie we moeten de pas over. Eindelijk zijn we er door en het landschap is ook gelijk veranderd er zijn nu meer bomen en weilanden en ook herten zien we. Tot twee keer toe zien we een auto of drie voor ons een groep over steken. Al snel komen we bij de wat grotere plaats Montrose, het is inmiddels 19.00 uur dus we zoeken een motel. We komen uit bij de Red Arrow en krijgen daar voor $65 een grote suite met ontbijt. We eten bij Applebees een restaurant wat we nog van vroeger kennen. Morgen gaan we weer verder naar Denver, eigenlijk wilden we een weg nemen die ook over een bergpas gaat, maar de vooruitzichten voor het weer zijn niet beter dan vandaag, dus besluiten we een iets langere weg over de highway te kiezen.